Στο δρόμο για την Πόλη
Φτάνοντας στον ποταμό Έβρο, το φυσικό σύνορο Ελλάδας-Τουρκίας, η διαφορά άρχισε να φαίνεται από τον δρόμο. Στη μέση της γέφυρας διαπιστώνεις ότι ακόμα και το οδόστρωμα σε γυρίζει χρόνια πίσω, είχε χρόνια να συντηρηθεί στην Τουρκική πλευρά. Ο δρόμος για την Πόλη δεν θυμίζει σε τίποτα την σύγχρονη Εγνατία. Βέβαια κατά μήκος της διαδρομής γίνονταν το 2005 πολλά έργα διαπλάτυνσης και εκσυγχρονισμού του.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε και το τελωνείο στα σύνορα. Για να περάσουμε λίγο πιο γρήγορα αφήσαμε ένα "μπακσισι"των 5Ε έκαστος. Αλλά από τις πιο ωραίες σκηνές ήταν η ουρά των αυτοκινήτων στα σύνορα, διότι εκείνη τη στιγμή είχε απλώσει ο τελωνειακός ένα τραπέζι φαγητά και έπαιρνε το μεσημεριανό του.Από τα σύνορα μέχρι και την Ραιδεστό, όλος ο κάμπος είναι σπαρμένος ήλιους. Μιλάμε για χιλιόμετρα μονοκαλλιέργειας ήλιων. Μετά από ένα μονότονο τοπίο σταματήσαμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο της εθνικής. Δεν διέφερε και πολλή από τα Ελληνικά. Η διαφορετικότητα ήταν στην τιμή της βενζίνης (1,5 φορά τουλάχιστον πιο ακριβή), αλλά και στο βενζινάδικο. Η μάνικα της βενζίνης ήταν στερεωμένη πάνω σε ένα σκουπιδοτενεκέ!!!.
Αυτό που δεν κατάλαβα ήταν όταν μας είπαν από το πρακτορείο ότι αν πάμε στην τουαλέτα και μας ζητήσουν χρήματα να πούμε ότι είμαστε Έλληνες!!!.Η Πόλη
Φτάνοντας στην Πόλη αντικρίζεις πελώρια κτήρια χωρίς μπαλκόνια. Όταν ρώτησα πως και είναι όλα ίδια, μου απάντησαν ότι αγοράζουν οι κατασκευαστικές μεγάλες εκτάσεις και κατασκευάζουν αυτά τα κτήρια.
Προχωρώντας προς το ξενοδοχείο μας κοντά στην περιοχή "τακσιμ", διαπίστωσα ότι ευτυχώς που δεν ήρθα με το δικό μου αυτοκίνητο. Κίνηση υπερβολική, παντού αυτοκίνητα και μάλιστα κινούμενα προς κάθε κατεύθυνση, καμία τάξη. Τώρα κατάλαβα γιατί δεν είδα κανένα μηχανάκι κατά τη διάρκεια του 7ήμερου ταξιδιού μου.Μνημεία
Στο υπόλοιπο του ταξιδιού μου επισκέφτηκα πολλά μνημεία, εκκλησίες, το Πατριαρχείο, αλλά και παλάτια σουλτάνων. Ένα μεγάλο μέρος της βυζαντινής ιστορίας στέκεται εκεί και περιμένει να το επισκεφτείς, δεν θα επεκταθώ περισσότερο αφού τα περισσότερα μπορείτε να τα διαβάσετε σε έναν τουριστικό οδηγό. Αυτό που δεν πρέπει να χάσει κανείς είναι το βυζαντινό υδραγωγείο, απίστευτο, βλέπεις ένα μικρό κτήριο στο δρόμο μπαίνεις μέσα κατεβαίνεις κάτι σκαλιά και βρίσκεσαι σε μια τεράστια δεξαμενή. Το δρόμο από πάνω τον στηρίζουν μεγάλοι κίονες, ενώ εσύ περπατάς πάνω από το νερό σε ειδικό διάδρομο συνοδεία μουσικής. Πράγματι πολύ ωραία εμπειρία.
Όσο φοβερή ήταν η παρουσίαση του υδραγωγείου, τόσο απογοητευτική ήταν η παρουσίαση της Αγίας Σοφίας. Εκτός των σκαλωσιών, που υπάρχουν εδώ και χρόνια όπως μου είπαν, το πιο απαράδεκτο ήταν ότι μέσα στους χώρους αυτού του μνημείου γινόταν έκθεση ειδών υγιεινής!!!! ναι ναι ναι πλακάκια και θερμοσίφωνες.
Αγορές
Δύο μεγάλες αγορές είδα στην Πόλη το καπαλί τσαρσι και την αιγυπτιακή. Στο καπαλί τσαρσί έβρισκες κάθε λογής μικροπράγματα, για όλα έπρεπε να παζαρέψεις και για όλα η αρχική τιμή του έμπορου ήταν 20 γιούρο. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε να αγοράσω κάτι.
Η Αιγυπτιακή αγορά ήταν γεμάτη μπαχαρικά και αρώματα. Πολλή μου άρεσε, παντού σε κέρναγαν τσάϊ σε ωραία ποτηράκια. Μόλις καταλάβαιναν ότι είσαι Έλληνας σε φώναζαν κουμπάρε και τις γυναίκες "Μαρία", όλες οι Ελληνίδες ήταν Μαρίες:).
Προχωρώντας έξω από την σκεπαστή αιγυπτιακή αγορά απλώνονταν δρόμοι γεμάτοι μικροπωλητές. Ενώ μέσα στην κλειστή αγορά μίλαγαν σχεδόν όλοι ελληνικά και αγγλικά, έξω άκουγες μόνο τούρκικα και λέξεις αγγλικών. Παίρνοντας κουράγιο από ένα συνομήλικο ζευγάρι και μετά από ότι μας είπαν αυτοί από εμάς, είπαμε να γίνουμε τολμηροί και να προχωρήσουμε. Εδώ πουλάγαν τα πάντα, ακόμα και Βιάγκρα!!! κούναγε ένας κάτι χαπάκια και φώναζε βιάγκρα! κάποιοι άλλοι πούλαγαν γλυκά που τα ονόμαζαν βιάγκρα. Πούλαγαν μπλουζάκια και μετά σου έδιναν σε φακελάκι τα σήματα "κροκοδειλακια" για λακόστ, πόλο κτλ. Ζώνες που αλλάζοντας τις αγκράφες γινόταν όπως έλεγαν "οριζιν" ντολτσε καμπάνα ή ότι άλλο ήθελες. Πραγματικά ήταν φοβερή εμπειρία. Από εκεί αγοράσαμε και παστουρμά. Τον αγόραζες και στον τύλιγε αεροστεγώς με νάυλον.Εμπειρία από παζαρέματα
Το παζάρεμα στις τιμές ξεκίνησε από την στιγμή που πατήσαμε στο πόδι μας στην Πόλη. Έξω από το Πατριαρχείο μας περίμεναν μικροπωλητές. Κοντοστάθηκα σε έναν να δώ ένα "κεχριμπαρένιο" κομπολόι. Ρώτησα πόσο κάνει. Μέγα λάθος. Με κυνηγούσε στο δρόμο. "Κουμπάρε 20 γιούρο, αυθεντικό κεχριμπάρι", και έβγαζε έναν αναπτήρα να το κάψει και να μυρίσω! "Δεν θέλω του έλεγα. "Αντε λέει για εσένα 15 γιούρο", όλη η συζήτηση στα Ελληνικά γινόταν. Να μην τα πολυλογώ έφτασε στα 5 γιούρο. Μπαίνω στο πούλμαν και μου το πέταγε απο το παράθυρο και φώναζε " 5 γιούρο κουμπάρε". Άρχισα να το σκέφτομαι, εκεί επενέβη η φίλη μου " δεν το θέλουμε". Τότε η τιμή έγινε "τα 2 κομπολόγια 5 γιουρο". Είπα να το πάρω, αλλά η φίλη μου είχε εκνευριστεί και δεν τα πήραμε. Την ίδια μέρα το βράδυ μόλις κατεβαίνουμε από το πούλμαν στην αγορά καπαλι τσαρσι, ο ίδιος μικροπωλητής πούλαγε χαλιά!!! Μόλις είδε τη φίλη μου άρχισε να φωνάζει "όχι καλό γυναίκα". Γελάσαμε και προχωρήσαμε.
Δεν ήταν όλοι οι πωλητές όμως έτσι. Παρακάτω θα σας περιγράψω την εμπειρία μου με έναν άλλο "σωστό" και τίμιο έμπορο, αλλά και πώς την πατήσαμε.
Βγαίνοντας από την αγορά, πλέον έχεις "ψηθεί" από τα παζάρια. Έχεις μάθει και θέλεις να παζαρεύεις τα πάντα. Όπως έμαθα οι Έλληνες γινόμαστε πολύ σκληροί στο παζάρεμα. Πιάσαμε τον εαυτό μας να παζαρεύουμε για 2 λεπτά του ευρώ, την στιγμή που στην Ελλάδα ντεπομαστε και αγοράζουμε σε ότι τιμή θέλουν οι έμποροι. Τελοσπάντον.
Σε ένα άλλο παζάρι, το φιλικό ζευγάρι αποφάσισε να αγοράσει μια ψησταριά. Ρωτάμε πόσο κάνει. "μπρου του κτ κακχ θσκσ", δεν καταλάβαμε τίποτα. Μας έδειξε 10 δάχτυλα και 2 προς εμάς. Κάναμε παζάρια "όχι 12 λίρες Τουρκίας, 10 θέλεις?" αγγλικά τα είπαμε, ελληνικά, γαλλικά, με τα χέρια. Τελικά κάποια στιγμή κούνησε το κεφάλι καταφατικά. Χαρήκαμε ,λέμε άλλο ένα πετυχημένο παζάρι. Μας φέρνει την ψησταριά, του δίνουμε τις 10 λίρες. Πάμε να φύγουμε και μας σταματάει. Ωπ τι έγινε λέμε. Τότε μας δίνει 2 λίρες ρέστα!! τελικά η ψησταριά έκανε 8 και εμείς την παζαρεύαμε στα 10. Ήθελα να μάθω τι κουβεντιάζαμε και παζαρεύαμε τόση ώρα και τι καταλάβαινε ο έμπορος από αυτά που του λέγαμε.
Επίλογος
Τελικά ήταν ένα ταξίδι γεμάτο εικόνες, αρώματα, χρώματα, με βάση το γκρι και νοοτροπίες από το παρελθόν. Περιμένεις να εμφανιστεί από κάπου ο James Bond. Βέβαια οι τοποθεσίες που επισκεφτήκαμε ήταν οι τουριστικές. Αυτές κατά κύριο λόγο αποτελούνταν από τις περιοχές της παλιάς Κωνσταντινούπολης, ή αλλιώς θα έλεγα η παλιά Πόλη. Γύρω γύρω από αυτή απλώνεται η Ινσταμπούλ, με τα ψηλά και άσχημα κτήρια.
Εικόνες από το ταξίδι
Ψαράδικο στην Πρίγκηπο
Η θέα της Αγ. Σοφιάς καθώς περνάς από την Ασία στην Ευρώπη είναι επιβλητικότατη